Sıkı ağaçların olduğu ve koskocaman bir ormanda sincap ailesi de mutlu mesut yaşamlarına devam ediyorlarmış. Sabah olduğunda anne sincap yiyecek toplamaya giderken çocuklarına da yuvadan ayrılmamalarını sıkı sıkı tembihliyormuş. Anne sincap yiyecek bulmaya gittiği zamanlarda dört küçük kardeş de oyunlar oynuyor ve eğleniyorlarmış. İçlerinden en küçük olan ise her gün aynı oyunları oynamaktan çok sıkılmış. “Yeter artık ben de annem gibi gidip ormanın içinde dolaşacağım size yiyecek bulacağım.” diyormuş. Büyük kardeşleri ona bu söylediklerini kesinlikle yapmaması gerektiğini söylüyorlarmış.
Büyük kardeşler ona yuvalarının yakınından ayrılmamaları gerektiğini söylemişler ama küçük sincap dinlememiş tabi. Abileri bir an için gözlerini üzerinden ayırdığında o hızla ormanın derinlerine doğru ilerlemiş. Bir süre hızla koşmanın ardından durmuş ve arkasına baktığında takip edilmediğini görünce memnun olmuş.
Keyifle ağaçlara tırmanmış, inmiş, koşmuş, eğlenmiş ve biraz da yiyecek toplamış. Daha sonra akşam olmaya başladığını fark etmiş ve geri dönmek istemiş. Biraz dolaşmış ama yolunu bulamamış. Bütün ağaçlar birbirine benziyormuş ve ne yaparsa yapsın sanki hep aynı yerde dolaşıyormuş gibi geliyormuş.
Biraz daha koşturan küçük sincap umutsuzluğa kapılmış ve ağlamaya başlamış. Onun ağladığını gören ayı kardeş yanına yaklaşmış: “Ne oldu küçük sincap neden ağlıyorsun?” demiş. Sincap cevap vermiş: “Yuvama geri dönmeye alışıyorum ama yolumu bulamıyorum kayboldum. Şimdi annem beni çok merak etmiştir.”
Gerçekten de söylediği gibiymiş. Yiyecek toplamaktan gelen anne sincap küçük yavrusunun olmadığını gördüğünde çok endişelenmiş. Etrafı aramış ama bulamamış ve ağlıyormuş. Ayı kardeş küçük sincaba: “Merak etme ben seni yuvana götüreceğim hadi çık omuzuma yuvanın etrafında neler vardı biraz anlat.” demiş. Küçük sincap ayı kardeşin sözünü dinlemiş. Omuzuna tırmanmış ve yuvalarının nasıl bir ağaçta olduğunu tarif etmiş.
Ayı kardeş: “Ben o ağacı biliyorum hadi gidelim.” diyerek yola koyulmuş. Hızlı adımlarla yürüyerek küçük sincabı annesinin yanına götürmüş. Anne sincap yavrusuna sarılmış ve onu getiren ayı kardeşe de teşekkür etmeyi ihmal etmemiş o günden sonra da küçük sincap bir daha abilerinin yanından hiç ayrılmamış.
